---

Jongeren in onze gemeente

De vorige keer hebben we geleerd van de kinderen hoe we kunnen bidden. Hoe dichtbij onze gebeden mogen zijn en hoe eenvoudig.

Deze keer zijn we dankbaar voor de jongelui in onze gemeente en willen  we bidden voor de wat oudere jeugd. De kerkdiensten zijn al een tijd niet fysiek geweest. Dat gaat binnenkort wel weer komen, maar voor jongeren (tieners en jongvolwassenen) zijn de kerkdiensten niet altijd de plek waar ze het meest opdoen van God. Zij leren makkelijker en meer van voorbeelden in hun omgeving en dingen samen doen met hun ‘peer-groupe’, hun vriendenkring. En toch waren wij de afgelopen tijd afhankelijk mede van hun kennis om die kerkdiensten te kunnen ontvangen.

Daarom hieronder een paar gebedsonderwerpen aangeleverd door o.m. de jeugdouderlingen en –diakenen voor die jongeren en voor hen die hen helpen, hun voorbeeld zijn.

Technici en whizkids

Laten we allereerst God danken voor de jongelui (en misschien waren er ook een paar iets minder jonge mensen bij betrokken?) die de afgelopen maanden in een mum van tijd een beam(er)team, een filmploeg en een geluidsteam uit de grond hebben gestampt en er voor gezorgd hebben dat wij allemaal werden voorzien van wekelijkse kerkdiensten en halfwekelijkse radio-uitzendingen. Want ineens hadden we voor de kerkdiensten geen ouderlingen en diakenen meer nodig, maar jongelui met verstand van computers en geluidsapparatuur.
Dankzij hun kennis en kunde werden we elke week meerdere keren gevoed en bemoedigd en daar zijn we hen zeer dankbaar voor. Laten we ook God danken dat Hij ons hen gegeven heeft en dat ze bereid waren hun bijdrage te leveren.

Werkers in het jeugdwerk

Dankbaar zijn we voor de vele vrijwilligers in het jeugdwerk: jeugdouderlingen, jeugddiakenen, clubleiding, chauffeurs, mentoren en maatjes. Voor de diversiteit en hun inzet kunnen we Gods Koninkrijk overbrengen naar de volgende generaties.

Tip: neem 1 of 2 mensen die je kent en die werkzaam zijn in het jeugdwerk in gedachten en breng die bij God. Vraag hen ook eventueel zelf wat ze nodig hebben om het jeugdwerk te kunnen doen en volhouden. Zo laat je weten dat ze gezien en gehoord zijn/worden.

Basiscatechese

Dankbaar zijn we ook voor het akkoord dat er een basiscatechese gaat komen voor groep 7 en 8, vanaf het nieuwe seizoen.

Het is belangrijk dat er mentoren komen voor deze groep en daarom willen we gebed vragen voor het vinden van mentoren. We willen deze activiteit plaats laten vinden tijdens de avonddienst/meditatie.

Startweekend

Gebed willen we ook vragen voor wijsheid omtrent een startweekend voor onze jongeren. Van 11-12 september hopen we weer een mooie start te maken,
wellicht met overnachting. Dit vraagt veel voorbereiding en medewerking van verschillende kanten. Het is spannend, maar we willen juist de jongeren echt
een spetterende start geven, zodat ze ervaren dat kerk en geloven leuk en spannend kan zijn. En we gunnen het ze van harte juist nu we hen een half jaar niet hebben ontmoet bij de verschillende activiteiten.

World Servants

Gebed willen we ook vragen voor World Servants. Op 19 juni is er een startavond geweest voor het nieuwe seizoen 2021. We willen proberen of het mogelijk is om dan te gaan met een hele groep uit alleen Ameide/Tienhoven.

Tip: kies uit je omgeving 1 of meer jongeren uit voor wie je kunt bidden en vragen of ze bereid zijn mee te gaan met World Servants. Mocht je jongeren kennen van wie je weet dat ze al gaan, ‘adopteer’ ze dan en bid eens per maand voor diegene dat God de reis en de plannen zal zegenen en tot een bijzonder geloofservaring wil maken voor hem of haar.

---

Waarin kleine kinderen GROOT kunnen zijn.

Ondanks de versoepelingen en het dalende aantal Coronazieken is er nog meer dan genoeg om voor te bidden. Het lijkt erop dat het gewone leven weer een beetje op gang begint te komen. De kinderen gaan weer naar school, de files groeien weer aan, blijkbaar gaan er weer heel wat mensen gewoon naar kantoor, winkel of bedrijf. Als je de kranten leest komt er van alles langs over wat er wereldwijd aan het gebeuren is: rellen in Amerika, Black lives matter, rellen in Dyon waar islamitische jongeren elkaar aan het bestrijden zijn in hun gastland, zodat de Fransen de deur niet meer uit durven. Wat is er allemaal aan het gebeuren, naast de pandemie? In aansluiting daarop vroeg ik mij af: Wat is het dat we nu bij God moeten brengen? Een beetje leeg ging ik vanavond daarom even naar de kerk in de hoop wat inspiratie op te doen. Daar werd ik geraakt door de gebedsmuur met gebeden van de kinderen. Achter de preekstoel staat tegenwoordig een mobiele muur, waarop gebeden hangen van kinderen. Ik vroeg mij af: waar zijn onze (klein)kinderen eigenlijk druk mee in deze tijd, wat houdt hén bezig? Een paar lessen van de hen wil ik graag met jullie delen.

Het eerste wat me opviel is, dat ze begonnen met goede dingen over God te zeggen. Dat was de bovenste rij: U bent sterk, U bent goed, U bent machtig, U bent lief en U bent het Licht van de wereld. Stel je voor dat dit gewoon WAAR is…, dacht ik, dan is dat precies genoeg voor mijn onrustige ziel en de beangstigende ontwikkelingen in deze donkere dagen.

Het tweede was een rij vol met dankbaarheid: dankbaar voor ons eten en drinken, dankbaar voor het zwembad, voor de bellenblaas, voor de knuffel en ons nieuwe huis. Soms hingen er wel 2 kaartjes aan 1 knijper. Blijkbaar was er veel om dankbaar voor te zijn. En het waren de gewone, ‘kleine’ dingen die groot bleken te zijn, waarvoor ze dankbaar waren.

De ontwerper van de gebedsmuur had gewoon de opbouw van het Onze Vader gevolgd, want rij drie bestond uit gebeden om vergeving. Vergeef me dat ik soms ruzie maak, of iemand knijp of mijn broer schop. Heel eerlijk en gewoon dichtbij. En heus niet alleen voor kinderen. Ruzie maken, de kat in het donker knijpen, natrappen daar hebben we op zijn tijd allemaal last van en het maakt soms meer kapot dan je lief is. En het is nodig om ook die dingen bij God te brengen. Om een rein geweten te krijgen en ook te weten wat je nog goed moet maken.

Daarna volgt er een rijtje met de vraag: Here, help me…! In het leven moet ik soms dingen doen die ik moeilijk vind of die ik graag heel goed wil kunnen. Help me, want ik kan het zelf niet, het lukt me niet. En help me Heere, om het weer goed te maken.

En tenslotte de voorbede: wilt U zijn met de moeder van Roos of met mijn pappa, want die is ziek.

Hoe eenvoudig kan het zijn…, dacht ik. Achter elk van die gebeden kun je in gedachten een kind herkennen die werkelijk oprecht en in vertrouwen deze dingen bij zijn of haar Hemelse Vader gebracht wil hebben. Gewoon omdat ze geloven dat Híj kan helpen, want Hij is immers, sterk en lief en goed. Dan begrijp ik ineens ook waarom de Here Jezus, zo’n kind als voorbeeld neemt in Matt. 18:2-3. Daar kwamen de discipelen bij Jezus met de vraag: wie is toch het belangrijkste. Zij waren druk met gewichtige grote-mensen-problemen zoals wij druk zijn met: wetteloosheid en wereldrellen, met Corona-statistieken en overlijdensprognoses, met de 1,5-m-samenleving en nieuwe-normaal-kerkdiensten.

Jezus roept een kind bij Zich en zet dat in hun midden. Zo staan ook onze kinderen, die deze gebeden hebben genoemd, in ons midden (weliswaar áchter de preekstoel). En wat leren ze ons?

• geloof dat onze God GROOT, LIEF en STERK is.
• en wat jullie bezorgd maakt moet je gewoon bij de Here brengen,
• alles wat dichtbij is, dat kun je ook bij Hem brengen.
• en als jullie zorgen hebben over alles wat te groot is of waar je bang van wordt, dan moet je dat tegen Gód zeggen en geloven dat Híj weet wat ermee moet gebeuren, want Hij is Sterk en Machtig en het Licht van de Wereld.
• Enne…. Niet vergeten te danken hé!

Uit de mond van kinderen en zuigelingen hebt U een sterk fundament gelegd, zegt Psalm 8:3.

---

Een intelligente co-productie

We hebben vorige week Pinksteren gevierd. En ik vroeg mij af, kan ik in de Bijbel iets vinden over de combinatie Heilige Geest en onze gebeden. En toen kwam ik al heel gauw uit bij een gedeelte waarin gesproken wordt over een ‘intelligente co-productie’: in Romeinen 8:26 staat nl. En evenzo komt ook de Geest onze zwakheden te hulp, want wij weten niet wat bidden zullen zoals het behoort.

Wauwwwh, hoe zit dat?, vroeg ik mij af. Wij schijnen dus niet te weten wát wij moeten bidden. En we weten ook niet eens hoe ons gebed behoort te zíjn. En omdat we dat allemaal niet weten, komt de Heilige Geest ons te hulp. Dat is wat ik hier lees. Maar hoe zit dat dan?

Zelf heb ik altijd behoefte aan voorbeelden of plaatjes, dus ik kwam op de volgende gelijkenis:

Ik ben de trotse oma van 7 kleinzonen en 1 kleindochter en stel je het voor dat er een kleinzoon van 4 bij mij komt logeren. Lekker alle aandacht voor hem alleen en heerlijk samen dingen doen. Da’s voor hem leuk, maar ook voor mij. Ik kan er mijn hart aan ophalen.

Nu zitten we aan de tafel en hij zit te tekenen. En omdat zijn broer in groep 4 zit en al kan lezen en schrijven, heeft hij ook belangstelling voor letters. Met het puntje van z’n tong uit zijn mond is hij letters aan het tekenen. Hij haalt ze overal vandaan, uit de krant, van een boektitel op tafel, van zijn eigen naam enz. Ik sta op om eten te maken en na een tijdje komt hij bij me in de keuken staan. Hij laat me trots zijn vel papier zien, wat helemaal vol staat met soms onleesbare letters. “Kijk oma, een brief voor jou!“ Ik helemaal blij natuurlijk en prijs hem voor zijn prachtige brief en dat hij al zo goed kan schrijven. Én dat ik blij ben dat ik speciaal van hem zo’n mooie brief heb gekregen.

Dan zegt hij: Je moet hem voorlezen, oma. Oeps… hoe ga ik dat doen??? Hoe ga ik voorlezen, wat hij geschreven heeft, terwijl het natuurlijk onleesbaar is?

Ik kijk hem aan en zie zijn verwachtingsvolle snoet en zijn glinsterende ogen. En ineens ‘zie’ ik wie hij is, ik weet wat hij fijn vindt en ik denk dat ik weet wat hij zou me zou willen vertellen. Ik kan ahw in zijn hart kijken en ineens weet ik wat ik moet voorlezen…

Dat is wat er gebeurt met onze gebeden. Wij stamelen of tekenen of rommelen onze gebeden naar God toe. Dat is niet zoals het hoort, want wij weten niet eens wát wij bidden zullen. Het is ‘onleesbaar’, ik zou er een onvoldoende voor krijgen. Maar de Geest ziet ons hart, kent ons verlangen, Hij weet wie we zijn.  Hij transformeert onze gebeden naar een niveau dat onze vermogens ver te boven gaat. Precies zoals ik de brief van mijn kleinzoon tot een poëtisch hoogstandje wist te verheffen.

Dan maakt het, in onze gebeden, ook niet meer uit of we de juiste woorden gebruiken, of dat we het wel goed zeggen. Het komt in ons gebed erop aan dat we de goede verlangens hebben of ons hart overeenkomt met het hart van de Vader. En zelfs als dat maar ten dele is, dan brengt de Geest onze gebeden nog in de juiste vorm bij God en met de juiste verlangens. Hij ziet ons hart aan en ik mag het weten. Precies zoals mijn kleinzoon begon te glunderen toen ik hem zijn eigen brief voorlas.

Voorwaarde is wel, dat u met uw hart bidt, dat mag gerust een geformuleerd gebed zijn, maar met het hart. Met het puntje van je tong uit je mond ‘getekend’, zeg maar.

Soms zijn het alleen gedachten die je uitzendt naar God of schreeuwt je hart het uit. Uitroepen als wilde krassen op papier. Dat is allemaal OK, want de Geest leest wat er achter zit en brengt het Boven bij de Vader en bij de Here Jezus. De Geest leeft zelfs zo met je mee, dat Hij met onuitsprekelijke verzuchtingen voor ons pleit zegt vers 26.

En precies zoals ik in het hart van mijn kleinzoon keek en wist wat er in ‘zijn brief’ stond. Zo staat er van God:

En Hij die de harten doorzoekt, weet wat het denken van de Geest (en van ons dus) is, omdat Hij naar de wil van God voor de heiligen pleit.

Door het werk van de Geest, worden mijn gebeden zelfs getransformeerd naar de wil van God. De wil van God dat is nl. wát ik moet bidden. Hij maakt mijn gebeden mooier en beter zodat ze God welgevallig zijn. En van zulke gebeden zegt Jezus in Joh. 16:23 dat wat wij bidden in Zijn naam (en dus naar Zijn wil) dat die verhoord zullen worden. Dat is nog eens een ‘intelligente co-productie’!

Durft u, uw kwetsbare verlangen zo bij God neer te leggen, zodat de Heilige Geest er een gebed van kan maken waar God blij mee is?

Mijn kleinzoon wilde heel graag kunnen schrijven en lezen. Als hij zijn velletje bij zijn broer had ingeleverd, dan had die gezegd dat het helemaal geen brief was. Hij vertrouwde mij zijn krabbelende tekeningen toe, zodat ik er een brief van kon maken.

Tip voor deze week:

Denk er eens over na: welk verlangen hebt u wat u aan God zou kunnen toevertrouwen. En wat zou de Heilige Geest daar dan van maken in het hier en nu?

---

Onze gebeden na de hemelvaart

Als ik in Jemima ben, spreek ik nog wel eens met Palestijnse medewerkers en vraag ik hoe dingen gedaan worden op de Westbank. En vaak vertellen ze mij, dat als je goede connecties hebt, dat je dan veel voor elkaar krijgt. Hoe hoger de connectie, hoe meer je gedaan krijgt. Een baan krijg je makkelijker als je een kruiwagen hebt en voor een hoge baan heb je dan een ‘hoge kruiwagen’ nodig.

Aan dat gegeven moest ik denken toen ik nadacht over de hemelvaart van Jezus in combinatie met ons gebed hier op aarde. Ds. van Trigt zei op Hemelvaartsdag: Jezus is naar de hemel gegaan om voor ons te pleiten. Hij zit aan de rechterhand van God en daar spreekt Hij met Zijn Vader over de dingen die hier op aarde gebeuren en over ons.

Dat is best een ‘Hoge Kruiwagen’ zou je kunnen zeggen.

In Efeze 2:6 staat dat wij met Christus opgewekt zijn en met Hem in de hemelse gewesten gezet zijn in Christus Jezus. Wij leven met ons hart en hoofd in de hemel en staan tegelijk met onze voeten op de aarde. Burger van twee werelden. Dat is een beetje aan de hand. Maar hoe ervaren we dat? De Heilige Geest, wil in ons wonen en zorgt dat ons hart/hoofd in de hemel is, terwijl wij met onze voeten in de klei staan? Dan is het belangrijk dat we ook zoeken de dingen die Boven zijn. Ook als we om ons heen kijken en alleen modder en drab zien. Wat is God aan het doen in de wereld? Hoe is Hij deze hele corona-crisis aan het ‘ten goede doen meewerken’? Waar kan ik bemoedigen? Wat betekent dit voor Gods toekomst of Koninkrijk?

Terug naar het gebed en de kruiwagen. Wat betekenen deze feiten voor ons gebed? Gods Geest wil ons helpen te begrijpen wat Gods wil is of wat Hij aan het doen is in de wereld, met dit virus of in de levens van de mensen om ons heen. Dan kunnen we gerichter bidden. Dan vragen we de dingen die Boven in de hemel (besloten) zijn, zodat ze op aarde ook zullen worden uitgevoerd. Want dan mogen we met autoriteit, met gezag bidden, immers wij hebben een machtige ‘Kruiwagen’ die een goed woordje doet. Niet een goed woordje voor ons, maar wel voor datgene wat naar de wil van God is en waarvoor wij aan het bidden zijn.

Tip: Neem iemand of een situatie in gedachten en vraag je dan af wat God zou willen in dezen. En bid dat uit, liefst zo klein en concreet mogelijk. Dus niet dat iemand geneest, maar wat kan een eerste kleine stapje zijn: bijv. dat de koorts zal zakken en vertel dat bijv. aan die persoon of mensen om hem heen. Vraag ook waarvoor je kunt bidden. Schrijf het op en kijk ook of je gebeden verhoort worden.

Na de Pinksteren gaan we verder met de Heilige Geest.

---

Laten we tussen Hemelvaart en Pinksteren mee bidden voor:

•  de eenheid van de kerken
• de evangelisatie van ons land
• de transformatie van de samenleving
• de hoop en verwachting die we hebben voor de kerk in Nederland

Je kunt dit gebed ook downloaden of uitprinten via deze link

---

De tijd van de Omertelling

Bidden is niet altijd voorbede voor anderen. Soms is bidden: stil zijn en zelf groeien. Een voorbeeld daarvan is de tijd waarin we nu zitten. De tijd tussen Pasen en Pinksteren. De Israëlieten noemen dit de ‘tijd van de Omertelling’.

In Leviticus 23:15-16 bespreekt God met Mozes hoe Hij wil dat Israël Zijn feesten viert. Na Pasen moest Israël 50 dagen aftellen om van Pasen naar Pinksteren te komen. Of precieser gezegd: op de derde dag na de Pesach (viering bevrijding uit Egypte), werd het Feest van de Eerstelingen (ons Pasen) gevierd en moesten de Joden een eerste gersteschoof naar de tempel brengen als offer én als belofte dat er nog heel veel gersteschoven zouden volgen. Daarna moest Israël 7 x 7 dagen tellen om tot het Wekenfeest te raken. En tijdens het Wekenfeest werden de eerstelingen van de tarweoogst in de tempel gebracht. De telling vond 1 x per dag plaats en men herinnerde zich eraan wat God gedaan had en wat er komen gaat. Maar wat moest er eigenlijk herdacht worden in die Omertellings-tijd?

Ze herdachten dat tussen het vertrek van Israël uit Egypte en de aankomst bij de Sinai 7 weken zaten. En dat ze op de Sinai hun eigen grondwet kregen. Ze werden ze een vrij volk! God verklaarde Israël hoogstpersoonlijk onafhankelijk*. Israël kwam uit de slavernij (Pesach) en ging God aanbidden in de woestijn (Sjevoeot) en ze zouden Zijn volk worden. Een vrij volk.

Die tussentijd tussen Egypte en de Sinai was nodig om de overgang te maken van een slavenvolk naar een vrij volk. Er was tijd nodig om de mindset van een slaaf te veranderen in de mindset van een vrije. Zodat ze klaar waren voor de dingen die komen zouden.

En dat is precies ook de tijd waarin wij nu leven. Feitelijk: twee weken voor Pinksteren. Maar misschien ook wel geestelijk: een tijd waarin we van de slavernij van (economische) wetten en stresspatronen leren groeien om vrij te leven én klaar te zijn voor de dingen die komen gaan.

Misschien is dit voor ons ook de tijd om van de mindset van een ‘gewone’ christen te groeien naar de mindset van een vrije gelovige. Van: ‘Zij die onder de wet gezondigd hebben, zullen door de wet geoordeeld worden’ (Rom. 2:12) naar: ‘Zo is er dan géén veroordeling voor hen die in Christus Jezus zijn en die niet meer naar het vlees wandelen, maar naar de Geest’ (Rom. 8:1) Wat betekent dat voor onze gebeden hier en nu?

Misschien is dit wel een tijd om stil te worden en je af te vragen: wat ben ik eigenlijk? Een slaaf of een vrije? Waar zit ik nog aan vast? Wat is er wat ik niet los wil of kan laten? Waar zijn we naar onderweg? Wat gaat deze idiote tijd ons brengen? Wat gaat Pinksteren ons geven? Een leven onder de wet of een leven door de Geest. En hoe ziet dat er dan uit?

Tip:

Gebruik de komende dagen eens om met God te spreken over deze dingen: voel je je veroordeeld? Hoe kom je onder die veroordeling uit? of ken je iemand die zich veroordeeld voelt. Wat heeft hij/zij nodig om vrij te worden of vrij te zijn? (PS: even niet van die ‘verstandelijke’ antwoorden geven, maar gewoon wat heb jij nu nodig?) Hoe kan Christus ons/hen vrij maken in deze Coronatijd? En wat gaat er komen? Met Pinksteren of in de komende (eind)tijd?
Heb het er met Hem over. Dat is even praten met God en stil zijn en luisteren. Da’s bidden voor jezelf. En wie weet gaan we er van groeien.

*Leuke parallel: Israël heeft 2 jaar geleden haar 70-ste (7×10) Onafhankelijkheidsdag gevierd. Als je nu naar de staat Israël kijkt, dan zie je een onafhankelijk vrij volk, welvarend en verre van het slavenvolk en de gebroken ‘dorre beenderen’ van net na de oorlog. Ze zijn opgestaan en God heeft hen nieuw leven in de neus geblazen. (Ez. 37)  Zij hebben de move gemaakt van een slaven-mindset naar een vrije mindset. Zíj zijn klaar voor het volgende feest. En dat zou zomaar de eindtijd kunnen inluiden.

Bemoediging

Vorige week donderdag had ik ’s morgens aan God verteld dat ik het zo tov zou vinden als er ook jongeren mee zouden gaan doen aan dit gebedsinitiatief. Toen ik na mijn stille tijd, mijn laptop open klapte om mijn mail te lezen, zag ik een mailtje van een jeugdouderling dat hij graag mee deed. Het was een super snelle (lees: bemoedigende) verhoring van het verlangen wat ik even daarvoor bij God had neergelegd.

---

Even vooraf

Inmiddels doen er zo’n 18 mensen mee met onze online-gebedskring. Mensen die gepensioneerd zijn, mensen die van wandelen houden, werkers die in de zorg of die voor de zending werken, oma’s die normaal op de kleinkinderen passen, een Neerlandicus, ICT-ers, diakenen en huismoeders.

Dat we niet allemaal op dezelfde tijd hoeven te bidden, maakt dat we onze gebedsmomenten zelf kunnen kiezen op tijden en plaatsen die voor ons goed zijn in te passen in ons dagelijkse leven. Precies zoals gebed bedoeld is: verbinden met God, daar waar we zijn. Hiernaast vinden jullie na elk artikel nieuwe onderwerpen om voor te bidden.

Als je mensen weet die ook mee willen doen, geef het door en laat ze zich aanmelden. Zo kunnen we ons samen sterk maken.

Als jullie onderwerpen hebben waarover je wat wil delen of vragen over gebed hebt. Laat het lekker weten, dan wijden we er een artikel aan. Zo kunnen we allemaal groeien in gebed en van elkaar leren.

‘Mind the gap’

Deze keer gaat het over ‘Mind the gap’. Als mensen gaan bidden is er vrijwel altijd een gat tussen de werkelijkheid en wat je nodig hebt of verlangt. Waarom gaan we in de Corona-tijd meer bidden met elkaar? Omdat we ervaren dat we hulp nodig hebben: er zit een gat tussen wat wíj kunnen, verlangen of nodig hebben en tussen het leven zoals dat we ervaren.

Ineens word je je bewust van dat gat. Wat is het gat? Wat heb ik nodig? Wat heeft die ander nodig? Onderzoek dat gat, want dan weet je ook beter wat of waarvoor je kunt bidden. Niet alleen de gaten in je eigen leven, maar ook het gat tussen de hemel en aarde in het leven van mensen om je heen.

Als Israël in Ex. 17:8-13, na de uittocht, een poosje op weg is in de woestijn komt Amalek hen in de weg. Met een geoefend leger vallen ze aan op een weerloos, onervaren volk. En in die geschiedenis vallen dan een paar dingen op:

1. Geen overwinning zonder strijd: deze keer ruimt God de vijand niet Zelf op zoals hij met de Egyptenaren in de Rode Zee gedaan heeft. Israël moet nu zelf fysiek en geestelijk strijden, in samenwerking met God, dat wel. Om zo de overwinning over het gewelddadige leger van de Amalekieten te behalen.
2. Medestrijders met God: Mozes belooft Jozua, zich tijdens de strijd te posteren op de heuvel, met de staf van God in zijn hand (vs. 9) Mozes overbrugt zo het gat tussen hemel en aarde letterlijk, door boven op een heuvel te gaan staan. En daarbij heeft hij ook de ‘staf van God’ in zijn hand. De staf herinnert aan het splijten van de wateren van de Rode Zee, aan de wonderen bij Farao. De staf getuigt van de aanwezigheid en hulp van God. Hij haalt als het ware God en Zijn hulp/kracht vanuit de hemel naar de aarde.
3. Nauwkeurige waarneming en verbinding: Mozes, Aaron en Hur nemen nauwkeurig waar wat er beneden op het slagveld gebeurt. En ze weten dat ook te verbinden met wat er bovenop de berg nodig is. Als Mozes moe wordt en zijn armen laat zakken, verliezen de Israëlieten. Als zijn armen omhoog blijven dan winnen ze. Ze trekken daar hun conclusies uit en veranderen onderweg hun strategie en tactiek.
4. Hulp in de volharding: Mozes hoeft het niet alleen te doen. Aaron en Hur helpen hem om zijn armen omhoog te houden totdat de avond valt en de zon ondergaat. Dat getuigt van volharding, doorgaan, vol houden. Wie zijn jou maatjes in gebed? Wie helpen jou om vol te houden? Hoe kunnen we elkaar helpen om vol te houden als we moe of mat worden?

De principes die we ontdekt hebben in het verhaal van Jozua en de strijd tegen de Amalekieten, kunnen we ook toepassen in ons gebed en onze voorbede. Mind the gap.

• Soms lost God een probleem gewoon zelf op en geneest iemand of komt iemand tot inzicht, vind je ineens toch een andere baan. Maar soms moeten er een strijd voor geleverd worden. Door de Corona-patiënt aan de beademing zelf of door de patiënt met chemokuren. En dan is het een zegen als er mensen zijn, die ondertussen het gat tussen wat er in de hemel besloten is en wat op de aarde nog werkelijkheid moet worden, willen helpen overbruggen. (Uw wil geschiede in de hemel zo ook op de aarde). En dat is soms een heftige, langdurige en uitputtende strijd. Die volharding en moed vraagt.
• Het is belangrijk om tijdens het voorbede- of gebedsproces ook te letten op de omstandigheden of de plaats van de strijd, zodat je tussentijds eventueel je strategie kunt aanpassen. Wat gebeurt er beneden op het slagveld? Kunnen we al danken? Moeten we blijven bidden om genezing? Of is er iets anders nodig nu?
• Het is opvallend dat Mozes niet alleen op de berg is. Aaron en Hur zijn bij hem. Want waar twee of drie vergaderd zijn in Mijn naam, daar ben Ik in hun midden. (Matt 18:20) Daarom is het goed dat we nu met zoveel mensen samen de strijd aanbinden en het gat overbruggen tussen de hemel en de aarde.

Laten we meestrijden in ons gebed en God vragen te helpen in de gevechten tegen de effecten van de pandemie en andere problemen die daaruit voortvloeien zoals: armoede, verslaving, werkeloosheid en huiselijk geweld.

Tip:

Ga eens een eindje wandelen door het dorp en bid voor de bewoners van de huizen waar je langs loopt. Zegen hen met vrede  liefde en geduld (in de hemel verlangt God er naar dat mensen die ontvangen). Zo breng je wat in de hemel besloten is naar de aarde, naar je buren, naar de huizen in je dorp en overbrug je letterlijk het gat tussen de hemel en de aarde.

---

Wij kunnen God verheugen, beginnen met een ‘U-woord’.

Wist je dat wij als bidders God kunnen verheugen? Hem blij kunnen maken met een eenvoudig gebed eerst. Toen de discipelen aan Jezus vroegen: Heer leer ons bidden, leerde Hij hen het Onze Vader. Dat gebed begint met een lofprijs (Uw naam worde geheiligd), een geloofsuitspraak (Uw wil geschiede): een ‘U-woord’ zou je kunnen zeggen.

Pete Greig de grondlegger van de 24-7 gebedsbeweging in Europa, vertelde eens het verhaal van zijn zoon. Om uit te leggen hoe wij God kunnen blij maken door onze gebeden te beginnen met een ‘U-woord’.

Hij vertelde ongeveer het volgende: “Een tijd geleden was ik bezig een boek te schrijven en dat kostte me heel veel moeite en energie. Het was een hele drukke tijd en mijn vrouw had voor de kinderen gezorgd, terwijl ik de hele tijd met dat boek bezig was. Toen het eenmaal klaar was, riep ik mijn gezin bij me en zei: ‘Jongens, pappa is klaar met schrijven!’ En ik liet de mail zien, waar het boek als bijlage aan hing. En we drukten op de knop zodat de mail verzonden werd naar de drukker. En toen riep ik: ‘Kom we gaan vieren dat pappa klaar is, op naar de speeltuin!’ Ik zakte daar vermoeid in een heerlijke stoel bij de haard en bestelde wat te drinken en zei tegen mijn zoons: ‘Jongens, gaan jullie lekker spelen’. En mijn oudste zoon, rende naar buiten met zijn jongere broertje achter hem aan. Maar bij de deur stopte mijn jongste, keek om en kwam langzaam terug gelopen; hij zei met verdriet in zijn stem: ‘Pap, ik heb je gemist…’ En dat kleine zinnetje vertroostte mij enorm.”

Dat is wat we doen als we onze gebeden beginnen met een ‘U-woord’: U bent het waard, dat ik U loof. Ik ben blij met U. In de psalmen staan ook vaak van zulke zinnen die prima te gebruiken zijn om je gebed mee te beginnen. Wij kunnen er Gods hart mee vertroosten. Hem verheugen door iets te noemen waar je blij mee bent. En bovendien richt je daarmee ook meteen je eigen focus de goede kant op.

Al wat waar is, al wat eerbaar is, al wat rechtvaardig is, als wat rein is, al wat lieflijk is, al wat welluidend is, als er enige deugd is en als er iets prijzenswaardig is, bedenk (en bid) dat. Fil. 4 : 8

Tip:

Begin je gebed eens met bijv. Ps. 73:1 of Ps. 9:2-3 en in tijden van moeite: Ps. 91:1-2. Laat zo’n tekst even zakken, eer je verder gaat met je vragen en noden of bid zo’n vers eens uit voor iemand die je kent.

Wil je horen wat Pete Greig nog meer vertelt over bidden, kijk hier de bewuste aflevering de cursus Leer ons bidden.

---

Bidden in crisistijd

Ik las ergens dat het woord ‘crisis’ in het chinees (waar het virus tenslotte vandaan komt) bestaat uit twee karakters: nl. het karakter voor ‘gevaar’ en het karakter voor ‘uitdaging’. De maatregelen worden steeds strenger en de social distance steeds groter. En we horen van steeds meer zieken en een dreigend bedden tekort.
Gevaar dus. Maar de crisis geeft ook mogelijkheden die we niet voorzien hadden. Wat als God hier doorheen bijzondere dingen gaat doen? Zijn wij dan klaar voor de uitdaging? Of misschien is je leven nu al een uitdaging op zich. Met een baan, thuiswerkende partner en/of kinderen die je ook nog moet lesgeven.  Dan kan het helpen om (samen) tijd te nemen of stil te zijn en de prayercourse te doen. Alpha Nederland heeft die zeer snel en Coronaproof klaar gezet voor iedereen die in deze rare tijden weer (meer) wil gaan bidden.

Online Prayercourse 

---

Bidden voor jezelf

Zaterdagmiddag ging bij mij de bel. Er stond een vriendin voor de deur. Normaal gesproken zou ik haar meteen naar binnen vragen, maar vandaag niet. Zij is verpleegkundige en werkt in de zorg en ik ben persoonlijk begeleider en werk ook in de zorg. En wij moeten een beetje in de running zien te blijven. Dus bleef zij naast mijn klikko-berging staan en ik in het zonnetje in het deurgat. En zo hebben we een tijdje de huidige wereldsituatie onder de loep genomen, zonder bakje koffie deze keer.

“Hé, jij hebt die gebedspagina bedacht? Goed idee, zuster!”: zei ze.

Ik: “Ja ik hoop dat we in deze lock-down-situatie toch wat verbinding in de gemeente, kunnen maken en je weet ik heb wat met gebed. Volgens mij hebben we veel te bidden, nu en in de komende tijd.”

Ze knikte bedachtzaam.

En toen vertelde ze dat ze vanmorgen een artikel in de krant had gelezen, waarin Paul Lieverse, een gepensioneerde anesthesist, 65+ plussers opriep om er vooraf over na te denken of ze, bij ernstige Corona-verschijnselen, wel opgenomen willen worden op de IC. Die vraag had o.a. te maken met de mogelijkheid van zgn. ‘Italiaanse toestanden’, waarbij artsen aan de poort moeten selecteren wie wel en wie niet opgenomen kan worden op de IC. En ook omdat het virus best heftig kan toeslaan en na herstel de schade aan de longen zo groot kan zijn, dat dit je leven ook zal tekenen.

“Misschien is dat wel een gebedspunt voor op de gebedspagina”, zei ze schromend. “Want als het eenmaal zover is, kun je er niet meer helder over nadenken, omdat er dan teveel emoties mee spelen,”

En ik dacht: Ja, daar heb je een punt. Niet alleen bidden voor al die artsen die moeilijke, ethische beslissingen moeten nemen en hen opdragen aan God. Maar ook bidden en na denken over mijn eigen verantwoordelijkheid, verlangens of roeping.  En zelf biddend bezig gaan en met God te bespreken wat Zíjn wil is in dezen.

Pffff, in wat voor rare tijd leven we eigenlijk?

Of is het juist een heel bijzondere tijd? Een tijd waarin het aankomt op Licht en Waarheid en Leven. Een tijd waarin wij opgeroepen worden om Jezus na te volgen. En een tijd waarin dat offers vraagt, niet mijn wil maar Uw wil geschiede. Een tijd van getuigen? Leven we in zo’n tijd misschien? Ik weet het ook niet, maar het zette me wel aan het denken én bidden.

Daarom toch maar deze nieuwe gebedspunten:

• bidden voor alle artsen die soms immens moeilijke beslissingen moeten nemen.
• en bidden voor jezelf en je moeder of vader en andere mensen, die een dergelijke levens-veranderde beslissing zullen durven nemen.
• Én ondertussen bidden dat het zover niet hoeft te komen, laten we vooral ook bidden dat er feitelijk géén IC bedden te kort zullen zijn.

In Christus verbonden

Mieke Bolle

---

Bidden in Coronatijd

In deze roerige tijden is het belangrijk dat we elkaar kunnen vinden. Ook al zitten we misschien thuis of zelfs in quarantaine, toch kunnen we meeleven met elkaar. Bovendien is het goed om met en voor elkaar te bidden. Nu kan dat helaas even niet meer gezamenlijk met anderen, dus daarom gaan we digitaal. We hebben nu misschien ook meer tijd om te bidden. Samen bidden is goed om verschillende redenen:

• in gebed kunnen we God vertellen hoe goed Hij is, we kunnen Hem bedanken voor de mooie dingen die gebeuren. En we kunnen Hem vragen om dingen die we nodig hebben of voor anderen bidden.
• We voelen ons kwetsbaar en afhankelijk, zonder controle. Maar we geloven dat God alles in Zijn handen heeft.
• Als we bidden brengen we onszelf tot rust bij God, zoals David in psalm 131:2 zegt.

Deze pagina is een soort van digitale gebedsruimte:

• Je kunt punten om voor te bidden en punten om voor te danken mailen naar redactie@pkn-ameide-tienhoven.nl. De punten worden anoniem op deze pagina geplaatst en zijn op de pagina alleen te lezen door mensen die voor de website geregistreerd zijn.
• Tijdens de radioA10 uitzending op donderdagavond zal ook voor deze punten worden gebeden.

Ook al zitten we thuis en voelen we ons (misschien) klein en kwetsbaar, op deze manier kunnen we met en voor elkaar bidden.